“En, zullen we eens veranderen?” Dit is de sectie die een stem geeft aan degenen die hebben besloten om “anders” te leven, uit respect voor de planeet en voor de mensheid. Vandaag vertelt Stéphanie ons over haar leven zonder auto.
“En, zullen we eens veranderen?” Dit is de sectie die een stem geeft aan degenen die hebben besloten om “anders” te leven, uit respect voor de planeet en voor de mensheid. Vandaag vertelt Stéphanie ons over haar leven zonder auto.
Ik heb bijna 10 jaar in Brussel gewoond. Geen eigen auto hebben is relatief eenvoudig in een grote hoofdstad als de onze, het openbaar vervoersnetwerk is goed ontwikkeld en de toepassingen van autodelen zijn goed ingeburgerd in het gebied. Het is waar dat dit betekent dat men andere gewoontes moet oppakken, zoals het van tevoren plannen van de reizen en het evalueren van de duur ervan. Maar dit is niet onoverkomelijk, vooral gezien de luxe om geen exorbitante prijs te moeten betalen voor een parkeerplaats, of om geen tijd te verspillen in de files, die zich niet langer alleen in de spits in de hoofdstad vormen, maar op elk moment van de dag!
Toen besloten we te verhuizen naar Edingen. Ik wilde echter niet terugkomen op wat ik als een “stap vooruit” beschouw, dat wil zeggen dat ik mijn eigen auto niet nodig heb.
Daarom hebben we gekozen voor een klein huisje naast het station, om het reizen met de trein erg gemakkelijk te maken. Daarnaast, bingo: in Edingen ligt dit gebied ook in het centrum van de stad, zodat we onze boodschappen kunnen doen en onze zoon te voet of met de fiets naar school kunnen brengen.
En voor de meer verre reizen, zou je kunnen zeggen? Toen we hoorden over Wibee, de auto van de buren, sprongen we op het idee van gedeelde auto’s die ons een bijzonder geschikte oplossing leken voor een stad als Edingen.
We hebben het geluk dat andere Edingenaars ook geloven in gedeelde mobiliteit en het avontuur van het delen van hun voertuigen zijn begonnen. Veel dank aan hen. Het was in het begin een uitdaging om te wedden op deze nieuwe vorm van gebruik. Het gaat in tegen de gewoonten die we allemaal kennen: de persoonlijke auto is zo ingebakken in ons idee van succes en vrijheid dat het moeilijk is om er vanaf te komen.
En toch, als we deze gewoonte recht in de ogen kijken, realiseren we ons dat ze ver verwijderd is van dit idee van vrijheid waar we zo van dromen: waar is de vrijheid om elke dag in kilometers verkeer vast te zitten, waar is de vrijheid om vrij te zijn van het gedoe met verzekeringen, reparaties of parkeergelden?
Aan de andere kant betekent het delen van een auto het delen van de kosten, het profiteren van bevoorrechte parkeeroplossingen (er zijn vaak gereserveerde plaatsen voor gedeelde mobiliteit) en vooral het ontmoeten van mensen, het smeden van banden met je buren, het uitwisselen van alles en niets, het creëren van leven in je leven en in je buurt, het inbeelden van een andere wereld samen.
In feite, als ik er over nadenk, is voor mij het leven in Edingen zonder auto vooral het leven met mensen.
